آشنایی با درخت سنجد

معرفی درخت سنجد

درخت سنجد درختی بومی آسیای غربی بوده و پراکنش آن از اروپا تا هیمالیا می باشد و هم چنین در ایران نیز در مناطق استپی کشور به صورت خودرو رویش یافته است. خواص سنجد در طب سنتی و اسلامی برای درمان درد زانو، درد مفاصل، فشارخون، بارداری، دیابت، تقویت کبد، چاقی و موارد مختلف دیگر بارها بیان شده است و ما عموما با پودرسنجد، شکوفه سنجد و فرآورده های آن در زندگی روزمره سرکار داریم.

واقعیت این است که خواص این گیاه گلدار و از رده دولپه ای ها آنقدر زیاد است که در صنایع مختلفی همچون صنایع غذایی، بهداشتی، دارویی، عطرسازی و صنایع چوب استفاده می شود. در اینجا قصد داریم تا به معرفی توضیحاتی درباره درخت سنجد بپردازیم و خواص معجزه آسای عضو سفره های هفت سین ایرانی ها را در جای دیگری مطرح کنیم.

سنجد یا غبیده بادام یا چوب دانه به شکل درختچه و یا درختی کوچک خزان پذیر و یا همیشه سبز به ارتفاع 5 تا 7 متر است. خانواده سنجد حدود 45 گونه دارد که دو نمونه از آنان یعنی E.angustifolia و E.multiflora بیشتر از سایرین مورد استفاده قرار می گیرند. ساقه ها، جوانه ها و برگ های درخت غبیده بادام به رنگ خاکستری است. در کاشت درخت مقاوم و پربازده سنجد، از دو روش قلمه زنی و کاشت بذر استفاده می شود که در فصل های خاصی از سال قابل کاشت و پرورش است.

مورفولوژی:

برگهای درخت سنجد به صورت کاملا کشیده و بدون دندانه بوده وقسمت زیرین آن خاکستری رنگ و سطح رویی آن سبز تیره است. گل سنجد کوچک، زرد رنگ و معطر هستند (خواص گل سنجد را مطالعه کنید).

شاخه هاغالباً خاردار بوده و گاهاً به علت تعدد در تنه، گیاه به صورت درختچه به نظر می آید. سنجد به خشکی خاک و وزش باد های شدید مقاوم است، لذا برای کنترل باد، حرکت شن های روان و کولاک زمستانه به فراوانی استفاده می شود.

نکات مورد توجه در درخت سنجد به ظاهر، وجود برگ های سبز خاکستری، شاخه هایی که در همه جهات رشد کرده و همچنین دارا بودن میوه های رنگین است. در غالب خاک ها رشد کرده و با کاشت متراکم آن میتوان به عنوان پرچین در اطراف باغها و مانع محکم در برابر تردد استفاده کرد.

روش های تکثیر و کاشت درخت سنجد:

درمجموع روش هایی که برای کاشتن درخت سنجد توصیه می شود شامل کاشت بذر، خوابانیدن و قلمه زنی به روش نیمه خشبی و خشبی است که به تجربه، کاشت این درخت به روش قلمه خشبی در فصل زمستان و دی ماه با استفاده از چوب سخت روش بهتری می باشد.

روش بذری:

بذرها در فصل پاییز کاشته شده و در فصل سرما باید از آن به خوبی نگهداری کرد، هم چنین می توان بعد از تیمار سرمایی در دمای ۴ درجه سانتیگراد به مدت سه ماه در اوایل فصل بهار کاشت.

روش قلمه زدن:

نوع دیگر کاشت درخت سنجد فصل بهار و بعد از گذر فصل سرما و به روش قلمه زنی صورت می گیرد. قلمه زدن این درخت دشوار بوده که بستگی به نوع قلمه و تیمار هورمونی دارد. برای این کار باید ریشه مناسبی را برای قلمه زدن یافت.

خاک مناسب:

بافت مناسب خاک برای کاشت درخت سنجد باید بافتی متوسط می باشد. در مناطق کوهپایه ای دارای رشد مناسبی بوده و از گیاهان اقتصادی در این مناطق است، که جهت تقویت خاک درخت سنجد، می توان از کود دامی استفاده نمود. عمق کاشت نهال این درخت در اسفند بین۱۰ تا ۳۰ سانتی متر و فاصله کشت آن باید ۴ الی ۵ متر باشد.

آبیاری:

نیاز آبی این درخت به علت مقاوم بودن آن، کم بوده و زمان مناسب برای آبیاری درخت سنجد تیر و مرداد است که در فصل رشد هر ۱۵ روز یکبار و بعد از رشد هر ۴۰ روز یک بار برای آبیاری توصیه می شود.

دما و نور:

دمای مناسب برای کاشت سنجد بین ۴۵ درجه سانتی گراد تا ۳۵ درجه سانتی گراد و رطوبت مورد نیاز برای محیط ۶۵ درصد است. این درخت باید در معرض کامل نور خورشید باشد و در طول روز باید 6ساعت نور به این درخت برسد.

 نهال با کیفیت سنجد را هم اکنون سفارش دهید